 |  |
Etappes Turkije
|
Nadat het me lukte me los te scheuren van mijn strandparadijsje heb ik de D-250 gepakt, een weg die eigenlijk lijnrecht naar het noorden, Istanbul loopt. Het was een soort high way, een beetje saai eigenlijk omdat je niet echt in dorpjes komt.
Pamukkale daar kwam ik langs, maar zoals de meeste landen doorkruis ik ook Turkije. Ik ben geen tourist maar reiziger. Aan de ene kant is dat wel jammer maar aan de andere kant is de manier van reizen (per fiets) een uitgelezen mogelijkheid autentieke locals te ontmoeten.
... En? Had je nog gezellige ontmoetingen on the road ?.
Mmm, af en toe wat nieuwsgierigen bij een pompstation. En een adolescentje dat heel irritant de hele tijd achter me ging zuigen, zoals ze in Nigeria, Egypte ook zo graag deden. Op een gegeven moment werd ik het zat, heb ik hem een klap in zijn gezicht gegeven en in het Engels geschreeuwd: "YOU!. You leave me alone!"
Bij een bocht wachtte hij me weer op, wachtte tot ik voorbij was en trok een pistool dat hij op me richtte. Het was behoorlijk eng, al weet je niet of het echt was omdat het op zo'n dertig meter van me was. Ik ging zo hard mogelijk fietsen en keek steeds over mijn schouder maar hij was weg en bleef weg ... Het is toch vervelend, je blijft denken dat zo'n figuur wacht tot je moe bent en dan toeslaat ...
Een actie roept altijd een reactie op. Maar vort ging het dus naar Istanbul!
Ach, ik wilde graag in Istanbul zijn, mijn geest is eigenlijk een beetje verzadigd, ik ervaar eigenlijk alles nu als gewoon. Ook Istanbul wat een waanzinnige stad is kan me eigenlijk niet meer echt verbazen ...
... Waanzinnige stad?.
Het is niet normaal hoeveel mensen hier zijn, wonen. Je kan de intocht per fiets in Istanbul op zijn zachtst gezegt enerverend noemen. De weg leid je langs een enorm meer (Izmit) waarop de weg een driebaans, vierbaans weg wordt met enorm veel verkeer bestuurd door personen die aan het syndroom van Down lijken te lijden (Turkse Mongolen).
Maar ja, als je Dakar, Guinee Conacry, Kampala hebt gehad dan was dit eigenlijk peanuts (hield ik me voor als weer zo'n debiel in een vrachtwagen me op een haar passeerde). Los daarvan ga je hele stukken behoorlijk naar beneden en dat over een asfaltwoestijn. Ik kon mijn weerzin maar moeilijk overwinnen om vol te houden ...
Maar je hebt het gehaald, Hamdoelilah'i ... Waar logeer je nu?.
Pal naast de enorme moskee Aya Sofia!. Het is nogal touristisch hier, en het hostal is wat ranzig maar er is een dakterras en er zijn gezellige medereizigers.
Merk je nog wat van de rellen op het Taksimplein?.
Niets hoewel het van waar ik zit niet eens ver weg is. Ik sprak een dame die per ongeluk in de demonstratie verzeild was geraakt op het moment dat de politie het plein had omsingeld en begon met de demonstranten te bombarderen met gasgranaten. Die mw. waarmee ik sprak werd geraakt en kon haast niet meer ademen, zien ... Ze vertelde me dat het gas gruwelijk pijn doet in de luchtwegen en dat je de pijn niet moet blussen met water (dat maakt juist het erger) maar met melk (!).
Van Anwar de Egyptenaar leer ik dat een sjaal voor je neus en mond gedompeld in olie/ azijn ook heel goed werkt (ervaringen anno 2011 op Midan Tahrir, Cairo) en de Israelier Alan die er naast zit kan dat beamen (in het Israelische leger worden recruten in een tent gezet waarbij een gascapsule wordt geopend zodat ze precies kunnen ervaren wat zo'n gasgranaat eigenlijk is ).
Kijk! Dat zijn nog eens nuttige zaken die je op zo'n trip leert!. En wat gezellig dat je dat van een Israelier en een Egyptenaar moet horen ...
Ja man!. Het hostal is wat ranzig maar de gasten zijn zeer interessant, en ik heb hier al meer gesprekken gevoerd dan haast mijn gehele trip!. De hele wereld zit hier, europeanen, canadezen, maar ook een Indier, Maleisiers -die in Cairo studeren-, een Pakistaan. Met hen (de Israelier over de Thora, met de Indier over hun boek Gita) praat ik over de verschillende religies, en vooral de indische jongen vertelt interessante dingen.
Het is ook wel interessant hoe zij denken wat er na dit leven zal zijn: de israelische jongen denkt dat het gewoon Schluss is, en haalt Spinoza aan: "Het is heel simpel. De dood is de plek waar je was voordat je in dit leven kwam, niets ...", terwijl de Indische jongen gelooft dat door goed te doen je enkele levels stijgt en na dit leven weer in een ander leven komt, ook als persoon, maar afhankelijk van je eerde gedane goede daden, een soort afrekening dus.
Dus je zit de hele dag in dat hostal hahahahaha! Heb je dan helemaal niks van de stad gezien?.
... um poquinho :). Ik zit hier op een steenworp van de Aya Sofia, de blue mosque en daar ben ik een beetje omheen gehobbeld. Ik stuitte ook op een oude vriend:
... een Egyptische obelisk opgericht in Karnak door Pharao Tutmosis III, in 600 door de Byzantijnse keizer Theodosius uit Egypte {laten} jatten om in Constantinopel weer op te laten richten!.
Aan de voet van de Obelisk zie je figuren uitgehouwen in steen: Byzantijnen en hun gezichten zijn na al die eeuwen nog verrassend duidelijk. Sommigen hebben een snor en baard, en zien er haast middeleeuws uit, iets tussen Romeins en middeleeuws in. Het fascineert me enorm, het is alsof ik een beetje {ver} terug ga in de tijd en door een soort kijker (de gezichten van) een volk kan zien dat eens een groots imperium beheerste dat uiteindelijk samen met hen gedoemd was te verdwijnen (in het jaar 1453 werd de stad veroverd door de Ottomanen).
Het is op dit plein een beetje een kakafonie aan geschiedenis want pal achter die obelisk is een bronzen spiraal opgericht in x jaar BC door de 34 Griekse stadstaten om hun overwinning op de Perzen te gedenken, terwijl achter die spiraal nog een -bakstenen- Obelisk staat, wat een soort baken was waar tijdens de paardenrennen (denk aan Ben Hur' achtige figuren op zo;n wagentje gespannen achter een ros) omheen moesten sjezen.
... En what about je biciklette?. Houd die het nog?
Het voorwiel (geaquireerd in Juba, zuid Sudan) begon een beetje te zwabberen en ik was er niet zeker van of de velg (hub) gewoon op was, of dat er vuil in zat. Als het gewoon vuil is, dan is het openmaken en schonen wat een vrij eenvoudige operatie is die ik zelf nu ondertussen ook wel kan doen, maar ik wilde dus zeker weten of dat het was.
... dus weer een local mechanic opzoeken die zijn hamer grijpt en op het frame begint te hameren zoals in Guinee?.
HA!. Nee hoor, ik weet niet of het komt of ik in het europese deel van de stad zit (de Bosporus scheid de stad in tweeen een europees deel en een aziatisch deel) maar op fietsgebied is het weer Europa. De waanzinnigste fietsen, racefietsen, ATB's, shimano parts, alles zie je hier.
Ze hebben zelfs Schwalbe banden, de elite buitenband zeg maar, maar ze hebben de prijs van zo'n band ook elitair gemaakt: 70 euro. Dus twee banden zou me 140 euro kosten, als je nagaat dat mijn hele mountainbike 180 euro was dan is zo'n bandenprijs pure wahnsinn!.
... Torens van de blauwe moskee
Het aardige is dat een hele straat gespecialiseerd is in fietsen. De reparateur zit om de hoek van zo'n straat: een wat bolle oude heer die niet eens opstaat als ik mijn vraag in gebrekkig Turks formuleer maar gemoedelijk het probleem naar Ahmed delegeert; een 17 jarige adolescent die ik eerst nogal wantrouw maar mijn Afrikaanse ervaringen hebben mij geleerd dat adolescenten ook heel goed een fiets kunnen repareren.
Ach, net als in Afrika is de reparatie op straat, ik ga op het trottoir 30 cm van Ahmed zitten, om te zien wat hij doet en ik help hem ook een beetje met tools aanreiken en af en toe wat intelligents zeggen. Na 5 minuten krijg ik Cay van de chief, en na 15 minuten een sigaret van Ahmet.
... naast Haya Sofia
Ahmed zegt 'Good' over de velg waarover ik zeer verbaasd ben want ik kom helemaal vanaf Juba, toch een slordige 7000 km en dat met een part van Egte Chineese Maeckelij en het is nog ok ook -hamdoelilah'i -[ik kan het zelf voelen, de richel waarin de kogellagers liggen is nog helemaal intact].
Uiteindelijk doet hij een hele fiets check, stelt de remmen weer goed af, verwisselt de part dat de ketting optilt naar een andere vitesse [verzet] en verzekert me dat het achterwiel junk is maar dat ik daar nog wel 3000 km mee kan doen ['no problem'] en dat alles voor 15 TL + 25 TL (voor de part) geeft 40 harde Turkish Lira [16 euro] niet slecht eye?.
... Nou het is de dood of de gladiolen voor die Hakmed. Weet je waar zijn huis woont in het geval het ergens in de Tsjechische republiek mis gaat?. Trouwens, zo'n fietsenstraat IS eigenlijk Istanbul he?
Als je de specialisatie op een item [in dit geval de fiets] bedoelt heb je gelijk. En dat is eigenlijk zoals in het midden oosten, Cairo, Jeruzalem, El Khartoum ook het geval was. Soukhs [markten], stadsdelen zijn gespecialiseerd in bijvoorbeeld fruit, groenten, kleren, hardware, maar ook zoiets kleins als knopen (!). En daartussen kun je altijd een falaffel eten, of een Cay drinken.
... stadsmuur, Topkapi
In het meer touristische gedeelte heb je brede allee's waarover een tram dendert, vind je een Mc Donalds, bookshops [die geen kaart van oost europa verkopen, ik heb er nu al vier gehad aber Njet] , antiekzaken, en fancy winkels.
Zie je nou ook zaken zoals bijvoorbeeld in Amsterdam, levende standbeelden, straattoneel/ muziek creatieve uitingen van mensen?.
Ik heb nog niet eens een fractie van de stad gezien, maar in dat ubertouristische gedeelte waar ik nu zit zie je geen straatactiviteiten behalve straatverkopers van allerlei junk en straatkinderen. Er is cultuur, veel zelfs, maar voor wat ik heb gezien is dat in een theater, concertzaal en niet zozeer op straat maar misschien komt dat nog omdat het touristenseizoen eigenlijk nog moet beginnen.
Het is wel zo dat als je even buiten het touristische gedeelte bent mensen gewoon aan het werk zijn, er is niet echt frivoliteit en al dat verkeer verstopt constant de straten.
Mensen gaan westers gekleed in spijkerbroek, maar er zijn ook mensen in de dzjallabya, vrouwen met de niktab, een modieuze hoofddoek, of in een strakke legging.
... staren naar Ataturk, vlakbij Taksim park
... En het vervolg van je trip?. Over de balkan of oost europa?
Het idee is om toch over Oost europa te gaan en de rivieren de donau en de rijn naar 'huis' te volgen. Er zit ook een stukje Balkan in, namelijk Vukovar en Belgrado.
Allez! Vooruit met je donder naar Fehnerbace, ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet!
Listo papi!
Dus je bent bedreigd met een wapen, best heftig! Gelukkig is het goed afgelopen. Veel gesprekken gevoerd dus....de bewoonde wereld komt steeds dichter bij.
BeantwoordenVerwijdereney MJ!!!
BeantwoordenVerwijderenMaar de bewoonde wereld is hier!! Het is hier over-bewoond! Of bedoel je de westerse bewoonde wereld?
bon siman di Istanbolo :)