... Mt. Amasa
| |
... van een rots af klauteren, Eilat mountains
Ik had twee liter water [in plaats van de vijf liter aanbevolen in de gids] voor een dag, maar ik moest water voor tenminste drie dagen sjouwen dus zes liter [zes kilogram] plus eten voor vijf dagen [vijf kilo] wat het lopen nogal zwaar maakte. Israël is een klein land, maar niet voor een wandelaar!.
... Timna park- Shaharut, Eilat mountains
Het is een rauwe, ruige omgeving de Negev woestijn. Het deed mij nog het meest aan de maan denken met nauwelijks begroeiing, maar als je goed kijkt zie je toch struiken, kleine acacia bomen in de wadi's [of Nahal in het Hebreeuws].
Het feit dat ik het eten en het water moest sjouwen verminderde eigenlijk een beetje de vreugde van het wandelen: de Shvil is de hele tijd klimmen-dalen-klimmen en vooral in de Negev moet je de hele tijd kijken waar je je voeten neerzet en het grootste deel van de tijd moet je zelfs stoppen om na te denken op welke manier een barrière moet worden gepasseerd [Ik heb het over klimmen van rotsen, afdalen van rotspartijen of stenen, wadi's, canyons] ...
Het maakt je langzaam en in combinatie met een warme dag ga je te snel door je water heen. Ik slaagde erin twee liter per dag te gebruiken wat niet veel is. Plus gezien het feit dat het pad niet in een rechte lijn gaat, maar nu en dan enorme de-tours maakt alleen maar om de wandelaar een bijzondere canyon, wadi of klif te laten zien. Het maakte me af en toe zo moedeloos dat ik af en toe een deel van het parcours oversloeg en de weg nam. Misschien komt het door mijn pelgrim mentaliteit [je hebt een doel, en je neemt de makkelijkste weg om er te komen] of dat ik al zo lang reis, maar het irriteerde me dat ik de hele tijd de-tours door moeilijke terrein moest nemen vandaar.
De Israëli`s teksten taxi chauffeurs of vrienden om water en voedsel in de woestijn voor je te verstoppen, maar ik deed dat niet. Ik wil alles dragen omdat ik niet van andere mensen afhankelijk wil zijn.
Naast het indrukwekkende woestijnlandschap vind ik het pure magie hoe mensen erin slagen om te [over]leven in een dergelijke rauwe omgeving, aan landbouw doen -of zelfs producten exporteren zoals melk, honing, wijn [!]. In Mitspe Ramon bleef ik een paar dagen in een `desert-eco-lodge ' om te wachten tot een zware storm was overgetrokken.
Stel je voor dat je wandelt in de woestijn en plotseling wordt de wind ijzig, het begint te regenen [!], Voll Gas zeg maar!. Ik kwam net aan in de grote Ramon krater, Mitspe Ramon vóór de hel [storm] losbrak.
De eigenaar, Ziv, vertelde me over de druivenkwekerij. Ik zat vol met vragen zoals: - waar komt het water vandaan, - hoe kun je - in godsnaam!- gewassen, druiven in de woestijn telen, - waar komt de karper vis vandaan?? [Ik was uitgenodigd om te lunchen met hen, en we aten een heerlijke vis], - wordt regenwater gebruikt voor agrarische doeleinden?.
In de Negev wordt het `drip` systeem gebruikt: net genoeg-gecontroleerde worden waterdruppels naar de wortels van alle vegetatie gevoerd: palmbomen, dadelbomen, druiven, eucalyptusbomen, olijfbomen ... Veel vegetatie kan op water groeien dat een vrij hoog zoutgehalte bevat. Dat is hoe ze het doen: het zoute water van de Negev wordt gemengd met het zoete water van het meer van Galilea waardoor het goed genoeg is om voor de landbouw te gebruiken.
Er is veel [water]-technologie in de Negev. Soms kwam ik langs een kibboets die eruit zag als een oase. Alle kibbutzim hebben enorme dubbele hekken die meestal onder stroom staan. Ik snap het niet, ik weet dat mensen veilig willen zijn maar hoe kun je leven in zo'n gevangenis`achtige omgeving?. Blijkbaar kunnen de kibboetsniks het. Een Kibbuts lijkt volledig autonoom: het lijkt erop dat men alles heeft zoals water, elektriciteit, voedsel, luxe goederen, auto's, mooie huizen ...
Voor een wandelaar als ik is het vervelend. Ik kom aan bij een kibboets en moet er dan omheen lopen rond het hek op zoek naar de ingang ... Op een keer werd ik uitgenodigd in een kibboets, Yovotna, door een trail angel. Trail angels zijn mensen die dicht bij de trail wonen. Ze bieden onderdak, een douche, en soms hebben ze een `hiker`s room` met een keuken, of een tent [In Arad Ik sliep in een bedoeïenentent]. Maar meestal kampeerde ik. Dit land is ideaal om te kamperen, het is het bijna overal toegestaan. Het enige wat momenteel minder is is dat nu, in februari het behoorlijk afkoelt s`avonds dus je moet een goede slaapzak hebben.
Ik passeerde een woestijn Ashram [een meditatie plek waar je kunt verblijven, een yoga cursus kan volgen, of gewoon voor je innerlijke rust kan komen etc.], of een plaats genaamd Shaharut, op de top van een kale rotsberg. Stelt je een paar huizen voor waar mensen wonen die op zoek zijn naar stilte [Ik sliep er in een woonwagen net naast de kamelen] en elk huis heeft zijn prive-oase [bomen] omheen.
Of Midreshet Ben Gurion, een universiteit / school opgericht door David Ben Gurion [die de staat Israel uitriep in 1948] gelegen in een maanlandschap. Dankzij het dripsysteem waren er bomen, palmbomen, een compleet groene omgeving, echt indrukwekkend!. Ik sliep in een iglo-hiker`s room, met alles erop en eraan: een [warme] douche, bedden, elektriciteit, apparaten om te koken .. Ik vond het zo tov dat ik er een extra dag ben gebleven.
Afgezien van dergelijke plaatsen is de woestijn leeg. Het moeilijkste deel van het parcours was na de Midreshet, de berg Karbolet/ hamakhtesh hakatan [de grote krater]. Het pad volgde de top[pen] van de bergketen.
Stel je een enorme zaag-achtige berg voor gevormd onder een hoek van ongeveer dertig graden en in de vorm van een ellips [de krater]. Het kostte me een halve dag alleen al om de voet van de bergketen te bereiken. De volgende dag ben ik begonnen met de klim. Ik was volledig bepakt met water voor drie dagen en eten voor vijf dagen. De volgende dag moest ik door een Wadi, een `klimmende` canyon naar boven. Ik moest waden door een regenloop, door kuilen [pits] vol regenwater dat tot mijn middel kwam en over rotsen of stenen klauteren.
De rotswand was zo steil dat er in de rots metalen handvaten zaten waaraan je je kan optrekken . Stap voor stap plus het dragen van een last van meer dan twintig kilo, je optrekken van handvat tot handvat , nadenken waar je je voet moet neerzetten [genoeg grip, geen slipgevaar?] maakte het tot een enerverende klim .... Heel vermoeiend!. Maar de beloning was een adembenemend uitzicht.
Op de bergrug was het pad min of meer horizontaal maar je moet wandelen onder een hoek wat het er niet makkelijker op maakt. Het pad volgt de helft van de krater-berg-rug maar ik heb het niet voltooid want het begon al donker te worden ... Ik ging naar beneden door een wadi, en de volgende dag volgde ik een pad dat oostelijk aan de voet van het kratergebergte liep.
Na de hamakhtesh hakatan ging het pad dwars door de hamakhtesh hagadol [de kleine krater], een krater die perfect geometrisch gevormd is in een cirkel. Opnieuw moet je een zeer steile afdaling doen [met metalen handgrepen en een soort hekken] om de bodem van de krater te bereiken. Het einde van de dag was Mezad Tamar, een voormalige Romeinse vesting.
Arad is de eest volgende stad en in feite de natuurlijke grens tussen de rauwe Negev-woestijn en de groenere Judea `wildernis '. Ik was blij om er te zijn want er was meer vegetatie, groener ... Op mijn weg kwam ik langs bedoeïenendorpen, een soort sloppenwijken langs de weg. De bedoeïenen tenten zijn helaas verdwenen. Ik ben twee keer verdwaald in zo'n dorp maar een vriendelijke bedoeïen hielp me weer op de goede weg.
Plotseling kwam er een dennenbos: het Yatir bos!. Het was geweldig om te wandelen in zo'n bos, het inademen van de frisse koele lucht en pijnbomen ruiken lekker!. Het pad ging over een oude Romeinse weg, `Caesar` s weg`, gebouwd door keizer Hadrianus om zijn legioenen naar het koninkrijk van Judea te leiden en de rebellen te verpletteren. Er is veel geschiedenis hier. De trail komt voortdurend langs oude ruïnes van alle tijden [pre-Romeinse, Romeinse, Ottomaanse tijdperk], of `Tel`s, een kunstmatige tafelberg gebruikt als een buitenpost of om een versterkte stad op de top te bouwen.
... Overblijfselen van een Ottomaanse brug, c.a. 1917 [ingestort in 1980]
Meer recente geschiedenis is er ook te vinden zoals sporen van Israël`s war `of independence `/ gevechten tegen vijandige Arabische legers. Ik kampeerde in een villa op de top van een berg [Beit Guvrin] waar in 1947 de Egyptische troepen waren gestationeerd [met onder hen een illustere figuur: majoor Abd-el-Gamel Nasser, de tweede Egyptische president!].
Met het bereiken van Jeruzalem wandel je in de bergen over terrassen die meer dan 6000 jaar oud zijn!. Indrukwekkend inderdaad. Voor mij was het leuk om dat te zien, de eerste keer dat ik dergelijke terrassen heb gezien was in Colombia [la Ciudad Perdida] en Peru [Machhu Pichu].
'S Avonds bereikte ik de Hadasa Ein Kerim medical centre, een groot ziekenhuis / winkelcentrum met zelfs een hiker`s room!. Ik heb geen telefoon, ik vroeg een jongen bij het ziekenhuis of hij voor mij kon bellen.
De mensen hier zijn sowieso erg behulpzaam. Niemand had gehoord van deze hiker`s room [de dame van de informatie zei dat mijn vraag de eerste vraag was die ze ooit had gehoord, en ze moest vele vragen de hele dag door beantwoorden haha!] maar uiteindelijk [na 1,5 uur!] hebben wij [de jongen met de naam Ya `el + telefoon + zijn peki + ik] het dan toch gevonden hamdoelilah! En ik was heel blij omdat het tijdens de avond freaking koud werd brrrrr .....
Het pad zelf gaat niet naar Jeruzalem, maar er is een Jeruzalem pad dat je leidt naar de stad, maar erg slecht aangegeven is. Het is grappig want je wordt geleid langs christelijke kloosters zoals St. John in the desert, een Franciscaner klooster, of `Maria` s well`... Ach, ik heb er niet echt meer behoefte dat soort plekken te bezoeken, veel te touristisch...
Ik speel met het idee om de shvil te voltooien in het noorden, de Golan, en daarna zuidelijk te gaan via de West Bank naar de grens met Jordanië en op die manier naar het zuiden terug wandelen naar mijn fiets, Eilat.
... mount Zion, Jerusalem
Muchas felicidades por tu llegada a la ciudad Sagrada!.
BeantwoordenVerwijderenUn abrazo,
Nacho y Pilar, desde Salamanca
Shukran :)
BeantwoordenVerwijderenUds. no tienen ganas caminar un trocito con migo hacia el norte?
massa al kheir min Al Qods,[feliz noche desde Jerusalem]
Jan
Prachtig avontuur, mooie foto's! Saludos
BeantwoordenVerwijdereneyyyy MJ
VerwijderenToda raba [masha danki] voor het compliment!. En ik ben trots op je dat je spanningsboogje het trekt om het weblog te lezen haha
groetjes uit Nazareth
JW
Mooie verhalen Willem! Jammer dat ik er niet in voorkom ;-) Ben je nou niet klaar met al dat zand en die stenen? In het Noorden is het wel lekker groen he?
BeantwoordenVerwijderenEy Joh
BeantwoordenVerwijderenAls jij erin wilt voorkomen moet je maar komen, morgen Jordanie!!
groetjes uit Beit She`an