 |  |
Ah!. Eilat, el pais prometido [het beloofde land]!. Vertel eens, wat is het voor een plaatsje?.
Het is eigenlijk een badplaats, wat gekunsteld. Stel je enorme flats voor waar je anoniem een kamertje kan boeken, zeg maar het costa brava concept, alleen is het strand kleiner.
Perfekt geplante ranke hoge palmbomen, ligstoelen, een life guard, een boulevard met restaurants, bars etc. zoals de boulevard van scheveningen zeg maar en uiteraard olijk russisch gekweel om je heen [het stikt hier van de russen].
Toen de staat Israel in in 1948 uit werd geroepen door David Ben Gurion rukten even daarvoor twee bataljons van de Ha`ganah [de voorloper van de Tsahal/ IDF [Israeli defence forces]] op naar de golf van Aqaba om deze strook - waarop nu Eilat is gebouwd- van de Jordanen te ontfutselen om zo de belangrijke toegang tot de rode zee te krijgen.
Er is vlakbij het strand een klein monument [zeg maar een kopie van die beroemde foto waarbij Amerikanen in de tweede wereldoorlog in de Pacific de Stars and stripes hijsen na een overwinning op een Japanse unit] van Israelis die de Davidster hijsen.
Naast de toegang tot de rode zee was er voor de Israeli`s een andere reden om de Negev [woestijn] te bezetten eye?.
David Ben Gurion moest tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 een belangrijke keuze maken: concentreer de beperkte [aantallen] strijdkrachten op de `bevrijding` van Oost Jerusalem en de `old city`, historisch Jerusalem [dat toen in Jordaanse handen was] of verover de Negev [woestijn, een uitloper van de Sinai dat zich uitstrekt vanaf Jerusalem tot de rode zee, aan westelijke kant begrenst door de Sinai en aan de oostelijke kant begrenst door de rivier de Jordaan en de dode zee.
Hij koos voor de Negev ...
Opmerkelijk!. Waarom deed hij dat?.
Een opmerkelijk man die Ben Gurion. Misschien zegt een van zijn uitspraken genoeg:
" The Negev offers the Jews their greatest opportunity to accomplish everything for themselves from the very beginning. This is a vital part of our redemption in Israel. For in the end, as man gains mastery over nature , he gains it also over himself. That is in the sense, and not a mystical but practical one, in which I define our redemption here".[bron: authenticIsrael.com]
Daarnaast zag hij de Negev als een belangrijk gebied voor `settlements`, kolonisatie zodat dan niet met arabische dorpen zou worden geinterfereerd [!]. Een visie die lijnrecht staat tegenover de Israelische politiek zoals die op dit moment wordt gevoerd [nieuwe settlements in de West Bank, of een settlement bouwen op zo`n plek waarmee de toegang van de Palestijnen tot Oost Jerusalem wordt afgesloten].
Juist. Genoeg politiek!. Hoe lang zit je nu in Eilat ?.
Drie weken.
Drie weken? Joder!. Zat je al die tijd in Eilat? En waarom zo lang? Of zit je weer in een mini oase waarvan je je maar niet kan losrukken?
Het is een combinatie van beiden: ik zit in een tov hostal [het Arava hostal] met een keukentje [ik kook elke dag, ja echt waar! - omdat eten `buiten de deur` gruwelijk duur is- ], er is interrrnet en er zijn gezellige mensen [staff en andere gasten]. Als excuus voor het tijdrekken kan ik aanvoeren dat ik me moest uitrusten met equipment [rugzak, loopschoenen, gids] want ik wil de shvil Israel gaan lopen insj-allah!.
Maar ik was ook in Masada, en Jerusalem met mijn broertje Johannes [die ik in 2,5 jaar niet had gezien!.
Ach.. kwam hij nou speciaal voor jou [of voor het heijlige landt?]... en Masada?. Wat is dat nou weer?
Ik hou het maar op een combinatie [mij zien en Israel bezoeken] :). Maar het was heel gezellig met hem al moest ik wel [voor de eerste keer in twee jaar] de bus pakken [schaam schaam]...
Masada is een enorme vesting in de woestijn aan de rand van de dode zee, gebouwd door de half Joodse- Romeinse koning Herodus [37- 31 BCE] als toevluchtsoord bij een eventuele militaire aanval. Het werd uiteindelijk een romeins woestijnfort.
... het snakepath, met op de achtergrond de dode zee, Masada
In 66 bij het begin van de `great revolt` [de opstand tegen Rome waarbij diverse romeinse legioenen door joodse rebellen in de pan werden gehakt en Jeruzalem werd veroverd] nemen Joodse `Zealoten` [een sectarische beweging die de romeinse leefwijze en cultuur afwijst en kiest voor de militaire strijd tegen Rome] Masada over onder leiding van Elazar Ben Yair.
In 70 na de verwoesting van de tempel in Jerusalem vluchten overlevende Zealoten naar Masada, de populatie is nu 960.
In 72 belegerd de romeinse gouverneur van Judea, Lucius Flavius Silva Masada met als doel het laatste restje joodse weerstand neer te slaan.
Lente 73: Romeinen nemen Masada in en vinden alleen maar lijken van opstandelingen: De joodse opstandelingen hebben collectief zelfmoord gepleegd om het wrede lot wat hun te wachten zou staan als ze gevangene van de Romeinen zouden worden te ontlopen. Om aan te geven dat het een keuze was die ze uit eigen vrije wil hebben genomen zijn de enorme voorraden [graan, wijn, etc] in Masada intact gelaten om zo de romeinse bezetter duidelijk te maken: wij hebben zelfmoord gepleegd uit vrije wil en niet gedwongen door jullie.
Of zoals de Zealoten leider Elazar Ben Yair zei:
`... Now that all hope has fled, abandoning us to our fate let us at once choose death with honour'.
... Johannes
Naast een touristische trekpleister is Masada een belangrijk symbool voor Israel. Onder het motto `Masada shall never fall again` komen hier generaties israelische soldaten hun eed afleggen.
Dat was weer een hoop geschiedenis!. Maar je was ook in Jeruzalem. Wat voor indruk heeft die stad op je gemaakt?.
Het is niet normaal hoeveel geschiedenis daar ligt. Romeinen, Byzantijnen, Kruisvaarders, Moren [Arabieren] hebben daar over elkaar heen gebouwd. Een kakafonie aan architectuur en religies [gebouwen]. Je vind daar moskeen [die vredig het Allah Akhbar vijf keer per dag bleren] en christelijke conventen naast elkaar.
Op de tempelberg [waar de oude tempel stond, verwoest en geplunderd door de Romeinen bij de verovering van de stad] staat nu de enorme Al Aqsa moskee met zijn enorme koperen koepel. Pal daaronder is de klaagmuur waar orthodoxe Joodse homies haast non-stop komen om hun beklag te doen, een bar mitswa te vieren of de thora bestuderen.
... western wall [kotel]
Het oude centrum is opgedeeld in een Joods, arabisch, christelijk en armeens kwartier al staat het bestuur onder de Israeli`s die ook de zorg voor de veiligheid hebben [Israelische politie en IDF soldaten]. Het is eigenlijk een groot souvenir gebeuren.
Eigenlijk buiten het historisch centrum kreeg ik een idee van een stadsleven: voor de Joden is het de Yafo street: een tramlijn, statige gebouwen zoals je die ook in Zurich ziet, fancy bars, cafe`s ...
Voor de Palestijnen speelt het echte stadsleven zich af bij de Damascus gate: alles is op straat, straatventers, handelaars zoals in Cairo. Je waant je dan weer in het midden oosten. Vrouwen met hoofddoekjes, een verdwaalde bedouin met zijn karakteristieke Arafat hoofddoek, jongens die een collectivo [busje] naar Jericho, Rammalah vol moeten bleren..
Op deze plek voelde ik me eigenlijk het meest op mijn gemak. Hier betaal je normale prijzen en wordt je normaal behandeld. Het is opvallend dat al die verschillende groepen [Palestijnen, Joden, emigranten uit Ethiopie, Eritrea] totaal niet met elkaar lijken te interacteren. Door het gewoel worstelen/ rennen orthodoxe Joden - die altijd haast lijken te hebben- zich naar het oude centrum, de klaagmuur, achtervolgd door hun ega gekleed zoals hoofdpersonen uit een boek van Chaim Potok.
Ik doe inkopen in een palestijnse winkel en spreek het arabisch zoals ik het in Egypte heb geleerd. Ze begrijpen me al is het niet dezelfde taal die men hier spreekt. Maar zoals iedereen in het midden oosten kijken ook de palestijnen naar de Egyptische cinema die zeer groot is. Iedereen kent Om Kalthoum, de grote egyptische zangeres [ze was een superster in de arabische wereld!]. Als de jongen me antwoord in het arabisch geeft me dat veel voldoening, ook omdat ik begrijp wat hij zegt. De Palestijnen die ik spreek lijken een beetje stug maar openen zich als ik met ze praat. Zoals overal geldt ook hier: what you give is what you get.
We logeren in het christelijke kwartier, het `citadel hostel'. De staff zijn allemaal Palestijnen die perfekt Engels spreken. Het hele hostal lijkt eigenlijk op een grot, met op de vloer kussens en kleden waarop je kan zitten. Als je je erdoor beweegt moet je je constant bukken. Het is er heel gezellig, maar s`avonds koud. Met Johannes speel ik schaak, uren spelen we.
Heb je nog bijzondere [touristische] activiteiten met je broertje ondernomen in Jeruzalem?.
Ach, ik houd van lopen, en hij geloof ik ook. We hebben de Jerusalem trail gevolgd, een pad dat om het oude centrum loopt, tussen de tempelberg en de olijfberg in loopt, over een oud kerkhof. Eerst kwamen we door een palestijnse wijk [waarbij Johannes me verzekerde dat hij zich zeer veilig voelde haha] waar ik wahed kilo mouzz [1 kilo bananen voor zes shekkel, allah akhbar!] kocht.
We hobbelen langs een rock hewn mausoleum van Absalom [waar heb ik die naam meer gehoord?!] en s`avonds gaan we eten bij מעיין [M`ayan] een meisje dat ik zes maanden geleden heb ontmoet in Addis Abeba. Het is heel leuk haar te zien. Om bij haar te geraken lopen we door Palestijns gebied naar de campus van de Hebrew University. Enorme luxe flats, hekken, prikkeldraad eromheen. Bij de guard moeten we ons paspoort laten zien, ik iets langer omdat de man gefascineerd is door mijn soedanees visum.
Het is de Shabat maaltijd, voor we eten spreekt Dani in het Ivrit het gebed erover uit, al lijken de andere studenten niet zo religieus. Het zijn leuke open mensen. Ze zijn belangstellend, en ik vertel ze over mijn reis. We hebben het over de Shvil [Israel trail] en Mayan zegt dat ze een stuk met me mee gaat lopen [maar eerst zien dan geloven :)].
... church of Capernaum, mount olive, Jerusalem
Johannes vraagt hen of ze omgaan met Palestijnen, maar ze antwoorden ontkennend. Ze lijken elkaar alleen te ontmoeten in instellingen zoals een hospitaal.
Eigenlijk weten Johannes en ik nauwelijks iets over Jerusalem. We zwerven wat er doorheen en doen indrukken op.
Is er nog iets wat je opvalt zo in het dagelijkse leven in Israel?.
Ik heb nauwelijks wat gezien, maar ik vind dat ik opvallend vriendelijk bejegend wordt.
Daarnaast lopen velen hier met een wapen, veel geuniformden maar ook burgers. Op de bus van Jeruzalem naar Eilat zaten ook veel gewapende militairen. Veel meisjes in uniform en gewapend.
Israeli`s komen van overal. Hier in het Arava hostel komt de staff oorspronkelijk uit Jemen, een andere gast die ook de Shvil gaat lopen, Maurice, is Iers maar heeft een Israelisch paspoort. In de bus hoorde ik de hele tijd amerikaans gebler uit de mond van soldaten...
Israel voert een politiek waarbij Joden van over de hele wereld gestimuleerd worden naar Israel te komen, zich te vestigen om zo de joodse populatie een boost te geven als tegengewicht aan de arabische buurlanden maar ook de arabische Israeli`s. Het is genoeg als je moeder Joods is om het Israelisch paspoort te krijgen. Een nieuwe Israeli krijgt allerlei voordelen zoals het niet betalen van belasting, gratis medische voorzieningen ...Gratis taalcursussen worden aangeboden.
... Je was ook bij de dode zee, hoe was dat?
Heel vreemd!. Je kan er nauwelijks in zwemmen door de grotere opwaartse kracht in vergelijking met een normale zee. En steek je hoofd niet onder water want het steekt enorm aan je ogen!. Johannes heeft zich nog ingesmeerd met een geneeskrachtige modder, maar een foto van hem plaatsen mag ik niet want hij is bang voor zijn image haha [op de foto lijkt hij op een neger].
... een lokale visser, dode zee
Hoe zit het met je plan om een tijdje te blijven/ werken in een kibboetz?
Ik weet het niet... Het zal vast een geweldige ervaring zijn. Maar ik ben niet zo idealistisch ingesteld. Eerst wil ik dit land beter te leren kennen door het wandelen van de Shvil en mijn mening / opinie zo vormen over dit land [klinkt misschien een beetje arrogant].
Wie weet, maar mijn oorspronkelijke plan is nog altijd: de shvil lopen, terug te komen met de bus, fietsen naar het noorden, via Jordanië, of de dode zee route in Israël [welke route ik neem weet ik nog niet] , vervolgens naar Haifa en proberen mee te liften op een containerschip naar Turkije.
In Turkije zal ik beslissen of ik links ga [Holland] of naar rechts, Iran, Pakistan, India ...
Vale papi, get your ass on the shvil because time / plaka is tickin`!.
listo!
Jan Willem, is jouw fiets gestolen?
BeantwoordenVerwijderenneeeeee, ik hem em geparkeerd in Eilat, als ik de Shvil af heb ga ik naar het zuiden, en fiets weer naar het noorden, hetzij door Israel, hetzij door JOrdanie!
BeantwoordenVerwijderenHi JW fijn om weer iets van je te horen! Wij waren een beetje ongerust toen wij zagen dat het even stil was!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat jij je broer weer heb gezien!Best bijzonder om dan elkaar in jerusalem te zien!
Met ons is het prima! Naast dat Bea net heeft aangegeven dat zij op 30 april de troon doorgeeft aan Alex is het ook voor ons een bijzonder jaar! In mei verwachten wij een tweeling! 2 jongentjes die de Chau-familie komen versterken!
Wij blijven je volgen! en lezen met veel aandacht jouw blog!
Heel veel liefs
Joanne
Mike en Emma
ey Joanne!
BeantwoordenVerwijderenWat een niieuws, een tweeling, wow! Proficiat! Is mike een beetje een goede vader?
groetjes vanuit de Negev
JW