Saludo de ... دهب (Dahab)

Dahab, Sinai

		Kaart Sinai	Etappes

Ik zit nu in Dahab, een toeristenparadijsje aan de rode zee, aan de rand van de Sinai. De Sinai is een woestijnschiereiland, met een prachtige zee, veel resorts maar gruwelijk heet en niet altijd makkelijk te fietsen [bergachtig en heet] ..Het is ook niet heel erg safe, met name in het noorden, ook door de plaatsjes waardoor ik ben gekomen heb je telkens aan de in- en uitgang een politie checkpoint en soldaten in een soort tank.

el Tor Sina`, sinai

Vaak mocht ik er door, maar soms moest ik stoppen en vroegen ze op een nogal agressieve manier om mijn paspoort. Ik ken nu genoeg arabisch om dan te zeggen: `Salaam aleikum Habesha. Massa al Kheir!. [Het was al donker] Inta quais?. Koello tamem?. Aaizz ashoef dzaowazadie? Ma fie moeskiela sadikh! /Vrede zij met U. Goede avond. Gaat het goed? Is alles ok? Wil je mijn paspoort zien? Geen probleem vriend!/ [waarna de fanatiekeling ontdooide haha].

Vanaf Suez had ik de wind in de rug, waardoor ik ging als een speer al was het niet makkelijk [het is nooit makkelijk!]. Het was vlak, maar ik kreeg last van onwijze spierpijn, in mijn armen, nek... Maar ja, wat kun je doen?. Gewoon maar gaan!. Vanaf Suez wilden ze me weer politie escorte geven, ik enorm balen.. Maar toen we op weg gingen reden ze gewoon van me weg, stelletje flapdrollen!. Ik heb zeven dagen gewoon alleen kunnen fietsen!. Heerlijk!. Twee keer heb ik op een politie bureau gekampeerd [1 keer hield een agent me `tegen`, en `dwong` me min of meer mee te komen, maar hij was gewoon bezorgd, ook omdat het donker begon te worden. Een andere keer vroeg ik het zelf - in Sharm El Sheikh- ook omdat het donker begon te worden en ik nergens een goede plek zag om te kamperen].

Je ziet overal leger, maar wat opvalt is dat ze licht materieel hebben, d.w.z. geen afweer geschut of vliegtuigen, maar een soort voertuigen die je inzet tegen een protesterende menigte. Je ziet wel overal legerbases, en af en toe moet je zig-zaggend langs prikkeldraadversperringen. Ik denk dat dit te maken heeft omdat Israel tot 1982 de Sinai bezet hield [ze gaven het toen wel terug, maar onder de voorwaarde dat Egypte er geen zware wapens stationeert]. De problemen nu zijn vooral in het noorden van de Sinai met Bedouinen die politieposten aanvallen en de circulatie van wapens, die via het noorden Gaza in worden gesmokkeld [noord Sinai grenst aan Gaza].

Van Suez naar Sharm el Sheikh - Dahab is een weg die het grootst gedeelte van de tijd PAL aan zee loopt [rechts] met aan je linkerkant de rauwe sinai bergen. Maar de weg `verlaat` de zee ook, en gaat het binnenland in. De temperatuur stijgt dan gelijk tot zo`n 40 graden [helemaal als de wind even wegvalt] wat het fietsen zwaar maakt. Soms hield ik pauze in de schaduw van zo`n enorme berg.

kleine pauze, tussen St. Catherine Monastery en Sharm -el-Sheikh, Sinai

Langs zee passeer je enorme leegstaande resorts, en ik heb misschien twee mensen zien kite surfen. Tussen de resorts in zie je een `jaknikker` zo`n apparaat dat heen en weer beweegt om olie naar boven te pompen. Je ziet ook mini rafinaderijtjes, en opslagtanks. Een aparte combinatie met die touristenresorts. Heel af en toe kom je door plaatsjes waar echte mensen in betonnen meerverdiepingsdozen wonen. Nee, het is niet echt een opwindende plek om te wonen al is het sinaigebergte indrukwekkend.

... `E-djebal Sina`h` [Sinai bergen]

De mensen die hier leven zijn bedouinen, oorspronkelijk nomaden, die met kamelen rondtrokken door de sinai, maar nu rondrijden in rebellen pick upjes, ontvoeren af en toe een tourist [losgeld] maar rijden nu hoofdzakelijk touristen naar een canyon waar zo`n tourist dan een uur rondhobbelt, een heuvel beklimt, op een kameel gaat zitten en een `delicious lunch` bij een bedouinen familie consumeert. Het klinkt allemaal wel cool, maar ik vind het allemaal een beetje nep, veel liever ontmoet ik dat soort type mensen zelf dan erheen gereden te worden, en rondgeleid te worden...

... kamperen in een tuin aan de rand van de Sinai, Tor Sina`, Sinai

... ik kijk niet zo blij, maar dat komt door de wrede beklimming Sharm-el-Sheikh- Dahab plus veertig graden Celcius die je er gratis bij krijgt!.



Als ik nu naar buiten kijk zie ik weer zo`n tourist op zo`n cross brommer die even buiten Dahab gaat crossen door een canyon, je kan hier ook traiks huren, of quads, van die drie/ vierwielige voertuigjes. De bedoeling is dan dat je zo`n arafat sjaal om je hoofd wind [tegen het stof] en in een kolonne met mede touristjes achter een bedouin de desert in crossed.

... Dahab, Sinai genoeb [Zuid Sinai]

Hier kun je duiken, zie je touristen op mountainbikes en zie je amper locals meer, toch is de sfeer heel relaxt. Dahab is pal aan zee gebouwd, zoals in de Caraiben [Willemstad, Curacao] ... Het is een aaneenschakeling van restaurants, terrasjes, hostels, maar allemaal laagbouw, en je kan ZO de zee in als je zou willen al zie ik niemand zwemmen [misschien omdat alle shit van Dahab op de baai wordt geloosd]. Toch is de zee heel helder, als je naar de overkant kijkt zie je in de verte Saoudi Arabie liggen!. Zou ook wel vet zijn om daar heen te zwemmen hahaha :)

Ik raak een beetje in de war van dit plaatsje omdat er heel veel dingen niet lijken te `kloppen`. Zo is het stadscentrumpje autovrij [!], zie je peki`s fietsen, op een motorfiets achter het roer [!!] of zelfs autorijden [!!!]. Maar in het hostal waar ik zit komt een soort zout water uit de waterleiding [nogal gebrekkige watervoorziening].

Als je praat met locals dan lijkt eigenlijk niemand uit Dahab te komen: het merendeel komt uit de `delta` [Cairo en omstreken]. Plus penshionados, veel russen ... Eigenlijk is iedereen hier een beetje vreemdeling. Misschien daarom dat je hier niet toe wordt geblerd, en de sfeer heel ongedwongen is. Ook hier wordt ik wederom afgezet [ik moet 5 `Guinee` voor een thee dokken in plaats van de gebruikelijke 1,5] maar ik heb me voorgenomen niet boos te worden en gewoon maar te betalen wat ze vragen.

Toch ben ik in mijn `stamcafe` de dialoog aangegaan. Ik heb mijn gebruikelijke oneliner uit de kast getrokken [`Nahnoe wahed` = `wij zijn EEN/ gelijk`, een belangrijke zin uit de Koran] en heb een babbeltje gemaakt met de `boss` en een stel taxichauffeurs. Dat wordt hier heel erg gewaardeerd, dat je een babbeltje maakt, belangstellend bent. Uiteindelijk heb ik toch bedongen dat ik zoals de rest van dit klootjesvolk wordt behandeld, allah u akhbar! [we zaten notabene tegenover de moskee!].

Dahab downtown, ietsje buiten de turistenmeile...

Nu zit ik weer in een hostal, vol met Koreanen en Japanners. Heel leuk, want de gasten zijn heel divers en velen doen er een duikcursus. Ik heb erover nagedacht, maar 300 USD voor drie dagen is mij te gortig. Met 300 bucks kan ik minstens een maand vooruit, ik vind het een beetje jammer dat in drie dagen te verdampen.

Ik ben momenteel echt helemaal total loss. Alles doet nog zeer na die wrede week. Ik vraag me af of een fiets eigenlijk wel het gepaste vervoersmiddel voor zo`n trip is. Ik sla nu bijvoorbeeld dat St Catherine Monastery over [het oudst werkende klooster ter wereld, gesticht in 400 en op de plek waar Mozes de tien geboden van God zou hebben ontvangen!] gewoon omdat het een wrede, hete beklimming is... Aan de andere kant vraag ik me af of ik veel mis: de toeristen worden in tientallen touringcars daarheen aangevoerd.. Zo`n plek vind ik dan gelijk minder interessant om heen te gaan ...

Ik vraag me serieus af of het hier wel eens regent, ZO droog is het [behalve waar mensen wonen, daar zie je groen, boompjes, struiken]. Als ik hier over zo`n kale vlakte ga zie ik in de verte een boom. Weliswaar een stekelboom, maar voor mij is het een mirakel hoe die boom toch boom heeft kunnen worden!. Zonder hulp van buitenaf!. Ik stel voor zo`n boom te kappen en in goud te gieten om te gedenken wat voor coole boom hij/ zij was!.
Hier in Dahab komt alles langzaam op gang, en dat om 11.00 s`ochtends, stelletje luie mensen hier hahah..