Saludo de ... القاهرة (Cairo), km 25000!

Cairo/ de pyramiden van Giza

		Kaart Egypte	Etappes

Entonces que hermano? ... Koello tamam? (/ alles kits ?/) 25.000 km, niet slecht!. Maar vertel, hoe was de weg van Luxor naar Cairo?.

Tja, je moet je voorstellen dat de weg zelf niet slecht is, maar ze hebben haast om de scheet hobbels/ drempels over het wegdek gelegd om te voorkomen dat al die zelfbenoemde F-1 coureurs met dezelfde waanzinnige snelheid door die dorpjes crossen ... Dus je kan haast niet met dezelfde snelheid lekker doorkarren maar je moet de hele tijd afremmen, over zo`n waanzinnige drempel gaan en weer een snelheidje opbouwen.. Plus dat echt iedereen over die weg gaat: ezels, brommers-bemand -door -pis-adolescentjes, pick-ups, enorme lastwagens...

... het `pontje` bij Assiout, midden- Egypte

... Kon je dan geen andere weg pakken dan? Je hebt toch ook de `desert road` [de weg door de woestijn, kaarsrechttoe recht aan]?.

Ach, het is eigenlijk wel gezellig om door die dorpjes heen te karren. Je kan er eens stoppen, een thee drinken, of iets eten. Ook had ik dorpjes nodig om mijn voorraden aan te vullen en ik wist niet zeker of dat op zo`n desert road ook mogelijk was.

... de weg, pal aan de nijl, voorbij Luxor, Egypte

... Renden er nog allerlei jongetjes achter je aan om je te bekogelen met stenen, zoals in 1978?.

Nee!. Dat was nog het meest verrassende!. De wereld is vooruitgegaan in vergelijking met 1978 en zo ook Egypte: de knaapjes van toen `beknapen` [= bemannen] nu een Hwa Za voertuigje [volgens mij hebben die Chinezen Afrika onder elkaar verdeeld, zoals de Europeanen dat deden op die beroemde conferentie in Berlijn in de 19e eeuw: Jin Cheng krijgt West Afrika om te overspoelen met inferieure Jin Cheng shitbrommers, Hang Zou Nigeria en Oost Afrika, en Hwa Za noord Afrika...].

... pal aan het kanaal, midden Egypte

Ze spelen taxi chauffeur, en brengen de hele tijd mensen van A naar B, maar het vervelende was dat die jongetjes vaak niks te doen hadden en dan achter me gingen `zuigen`,of pal voor me gingen rijden zodat ik moest afremmen en de hele tijd `what`s your name` naar me blerden.

En hoe reageerde jij dan? Vuurde je zo`n sidewinder [een Surface- To- Surface Missile [SSM] die je aan de zijkant van je frame had geknoopt] op zo`n schurkje af?

Haha, was het maar waar!. Nee, ik deed iets niet-echt-slims: ik werd boos, riep `Khalas! Emsji inte ghison! [= genoeg! rot op jij ezel!] en gooide stenen naar hun tuk tuk voertuigje. KLOENG! Een voltreffer maar ik kon er maar kort van genieten want ik zag in de verte dat ze zich ook bewapenden: een flinke steen en een fles. De Knaapjes wachtten heel sneaky in een steegje [we waren zowat in de medinah] tot ik voorbij reed, kwamen achter me rijden en gooiden van korte afstand een fles in mijn rug, waarop ze op volle snelheid wegreden ...

... uitzicht vanuit een ranzig caffee`tje, Assiout, Egypte

Tja, wie zaait zal oogsten! En jij ging ze natuurlijk weer achterna ....

Tuurlijk!. Achtervolging in de medinah! Haha,een mooi affiche voor een film. De weg werd gelijk een enorme ranzige zanderige hobbelweg en met angst en beven dacht ik aan mijn flinterdunne achterband [geproduceerd in Bangladesh] die ik zojuist die ochtend had verwisseld [zowel buiten- als binnenband. Het achterbandprofiel was volkomen weg!]].

... Taula [backgammon] spelen, Assiout, Medinah, Egypte

... dit is geen whiskey, maar thee, Medinah, Assiout, Egypte

Ach, het was zoals in Ethiopie, ik heb een reden het dorp binnen te trekken [en koester absoluut niet de verwachting die snodaards ooit weer te zien]. Bij een moskee stopte ik, sloeg wat voorraden in bij het plaatselijke winkeltje, kocht een kilo Moezzz (bananen) en ging bij iemand op het stoepje een sigaretje roken. Onderwijl werd ik weer omringd door allerlei knaapjes [altijd weer knaapjes, het zijn nooit meisjes die me irriteren!] die `what`s your name` bleven zeuren. Het werd op gegeven moment een beetje scary, een beetje zombie`achtig!.

Op gegeven moment ging iedereen massaal bidden, in maar vooral buiten de moskee, op straat .... wat zijn die homies hier toch religieus!.

Maar dit gebeurde toen je alleen fietste. Maar je hebt niet de hele tijd alleen gefietst eye?.

Klopt!. Vanaf Luxor heb ik op de eerste dag -zonder dat ik het wist- steeds met politie escorte gefietst, dat de vier dagen daarna op zijn zachtst gezegt nogal dwingend werd: haast bij ieder roadblock [ongeveer om de 20 km] moest ik `khamsaa daquiqa` [5 egyptische minuten] wachten omdat het escorte daarna werd afgelost door een ander `team`.

Heel frustrerend was dit, omdat ik op een dag zo`n 5 keer gestopt werd [waarbij ik dan een half tot een uur moest wachten]. In het begin werd ik boos, snapte ik het niet, en vroeg ik uitleg waarbij ik de meest suffe uitleg kreeg: [`ja, we moeten je beschermen tegen honden`, `er is moorddadige maffia`,`op de weg tussen Luxor en Asiout vallen er veel doden als gevolg van vuurgevechten`, dit notabene uit de mond van een hoge politiecommandant!].

... door dit dorp mocht ik dan [met gewapend escorte] heenwandelen, weg Assiout, Egypte.

... Een politiewagen gevuld met vier homies dat de hele dag 5 meter achter je rijdt, je opjaagt als je een pauze wilt houden [``jallah!`], of gezellig een meter van je af gaat zitten als je uitgeput even iets wil eten/ drinken.. Een uitgelezen mogelijkheid nieuwe vrienden te maken!.

Schei uit!. Het was allemaal goed bedoelt, maar nogal onbeholpen plus dat die gasten nauwelijks snappen dat je een ander wat ruimte moet geven. Ik leerde gelijk zinnen uit mijn hoofd zoals: `tussen jou en mij een afstand van 50 meter`, `ik moet rusten, rot op`. Dit laatste door een vriendelijke politieman in het arabisch opgeschreven.

Maar er zat ook een voordeel aan dit politie escorte he?.

Yep!. Ik mocht, of beter gezegd moest steeds op het politiebureau slapen. Ik kreeg een zaaltje toegewezen, er was vaak een tuin, en ik kon er steeds een douche nemen. Een keer deelden de dienstdoende agenten [gekleed in een dzjallabya en eentje gewapend met een shotgun en een ander met een AK47, hier kwamen Oost en West samen, wat mooi!] een slijmerige aubergine substantie met me, onderwijl arabisch op me afvurend..

Het is grappig om te zien op wat voor manier mensen proberen te communiceren als ze weten dat de ander hun taal niet spreekt: de debiel begint harder te praten [schreeuwen] in de hoop dat ik het ga snappen, een ander komt met allerlei arabische synoniemen om zijn betoog te verduidelijken, terwijl weer een ander [een sinbad-de-zeeman`achtig figuur] uitbeeldde wat hij bedoelde. Dit was nog de meest intelligente van het spul!.

Dus als ik het goed begrijp heb jij als een lieve zoete Gerritje gedaan wat ze zeiden tot aan Cairo toe?!

Nou, nee. Ik werd ze op gegeven moment zo zat dat ik ze probeerde af te schudden. De hoofdweg liep de hele tijd langs een kanaal, maar aan de overkant van het kanaal liep ook een [rustig] asfaltweggetje, vaak verscholen achter een bomenrij. Ik had op dat moment van de dag een naar verhouding relaxt politie escorte dat vaak achter, maar ook aan paar honderd meter voor me gingen rijden [ik reed ze dan voorbij, terwijl er eentje nog aan een waterpijp zat te lurken in een caffee`tje aan de kant van de weg].

Op deze wijze had ik dan enigszins de indruk alleen te rijden. Op zo`n moment ging ik plots het kanaal over, en volgde dat weggetje. Ik zag ze in de verte staan, ik probeerde langs ze te sneaken en het lukte me bijna tot ik ze hoorde bleren: `HOLLENDY... HOLLENDY...` en: `NO.... NO.... NO...!!.

Eentje holde me zelfs achterna en probeerde me tegen te houden, maar ik had iets van: `dikke mik met jou. Het is niet verboden hier te rijden en ik ben jullie helemaal zat!'.

Waar dicht struikgewas was ging ik ogenblikkelijk van de weg af en verstopte me in het struikgewas. Het lukte me precies twee uur verstopt te blijven. Op het moment dat ik mijn kamp wilde opbouwen en me al in stilte verheugde op eindelijk een avond alleen kwamen ze weer, elke vierkante meter uitkammend. Ach, echt alles is daar aangelegd, je kan je er eigenlijk niet verstoppen. Twee van de drie waren des duivels en konden door nummer drie nauwelijks in bedwang worden gehouden [eentje werd handtastelijk en pakte me beet en begon te duwen].

... ontwaken tussen de palmen en de canha - de - Azucar!! (Assiout- El Minya, Egypte)

Uiteindelijk liep het nog met een sisser af, ik mocht nog net voor ze uitfietsen over die drukke, nu donkere kloteweg met hen een meter achter me. Op een enorm politie compound kreeg ik een zaaltje met een ventilator en werd goed ontvangen door een hoge politie commandant.

Maar ik had de hele tijd een gewapend figuur om me heen, heel overdreven. Ook als ik inkopen wilde doen, dat was ok, maar er ging een heel peleton mee en ik mocht niet lopen. Het leek verdomme Mali wel [al was het daar toen echt nodig!, zie: Gao, Mali ].

... bevloeien van het land, El Minya, Egypte

En toen bereikte je Assiout, een toch wel behoorlijke grote Egyptische stad!.

Ja, ik moest een enorme brug over de rivier de Nijl over, en .... toen was plots dat politie escorte pleite!.

... Dus je was weer Remi [alleen op de wereld] wat je toch zo fijn vind?!

Jawohl!. Ik kon mijn geluk niet op!. Ik was zo blij dat ik gelijk die verdoemde stad achter me wilde laten en verder wilde gaan, naar het plaatsje El Minya tot ik bij de uitgang van de stad WEER bij een politie checkpoint moest wachten op het escorte dat me naar El Minya zou begeleiden.

Ze waren heel vriendelijk en met eentje kon ik zelfs [een zeer basaal] Engels praten. Terwijl ik wachtte rijpte er een plan in mijn brein. Klaarblijkelijk werd een stad als Assiout veiliger geacht dan de landerijen, kleine dorpjes waar ik steeds met escorte moest reizen. In Assiout mocht ik alleen bewegen [dit na eindeloos zeuren bij het checkpoint, een hoop gebel, het escorte overtuigen dat ik ECHT alleen Assiout in mag].

Waarom niet een paar dagen blijven in Assiout , en met google, tourist office kaarten een route over secundaire wegen uitstippelen om zo dat debiele escorte te ontlopen?.

Lieten ze je uiteindelijk teruggaan?.

Ja, en dat was heel fijn. Ik probeerde eerst op een soort agrarisch instituut te kamperen, maar de aanwezigen deden daar nogal moeilijk over. Eentje bood aan voor me te gaan rijden en me een goedkoop hotelletje te wijzen wat ik toen heb gedaan. Toeval of niet, maar ik zit steeds op gezellige plekken, OF ergens in de wijk, OF pal naast een soukh [marktstraat] , een cafe, internetcaffee .... eigenlijk alles wat ik nodig heb.

Als ik vervolgens de stad bekijk [een verzameling enorme meerverdiepings- haast tegen elkaar gebouwde- woonkazernes waaronder als in een soort grot menselijke mieren rondkrioelen] dan zeg ik tegen mezelf dat ik niet eens op een gek plekkie zit.

... Cairo ...

Ik vind de steden in het algemeen in Egypte geen reet aan. Het is allemaal hoogbouw en iets van een historische binnenstad is er niet, OF is afgebroken, OF is helemaal opgeslorpt door de betonnen hoogbouw. Hier in Cairo is eigenlijk de eerste keer dat ik iets van een poging zie om het culturele erfgoed een beetje te onderhouden, een gezicht te geven al gebeurt dat op een nogal onbeholpen manier.

Ik denk dat ik Aswan nog de mooiste stad van Egypte vind tot nu toe: een wat slaperig provincie stadje, met uitgestrekte parken, met op de Nijloever terassen-parken waar je iets kan gebruiken, de felukahs die zacht over de Nijl lijken te zweven ...

Maar je dwaalt af!. Hoe was het vervolg om die gewapende Beste Vriend af te schudden? [de politie is toch altijd je beste vriend, ook in Egypte toch?]

JA!. En tot El Minya had ik een mooie rechte secundaire weg waarop ik de hele dag alleen hebt gefietst!. Af en toe verdween de weg in de Medinah, ik moest me dan een weg banen langs stalletjes waar allerlei shit werd verkocht, de asfaltweg werd dan plots een middeleeuwse modderige kuilenweg, tjokvol met karren getrokken door ezels. Ik verdwaalde steeds in zo`n Medinah maar kwam er ook weer uit [door te vragen] en logisch na te denken: je moet het treinspoor steeds links van je houden.

... asfaltweg pleite. Aber who cares? Immer geradeaus! (El Minya, Egypte)

Zo `ver` van de weg werden de mensen ook opdringeriger, als ik een pauze hield om een thee te drinken had ik gelijk figuren, kinderen om me heen, haast weer ethiopische toestanden!. Ook verdween het asfalt vaak, en vond ik mijzelf op een ezelpad aan de rand van het kanaal, of op een enorme ranzige gruisweg waardoor ik de fiets moest douwen.

Ook kon ik nauwelijks pauzes houden in de velden: gelijk van die opdringerige adolescenten om me heen, echt mega irritant. Boos worden hielp niet want dan werd ik bekogeld met stenen. Rustig blijven was het devies, uitleggen wie ik was, en dat ik moe was en graag even een pauze wilde houden alleen graag- al hielp dat zelden. Wat dat betreft is het een enorm voordeel dat ik de ervaringen opgedaan in ethiopie heb, daar was het echt extreem!.

Waar sliep je? weer op het politiebureau?

Nee, ik ging naar zo`n landbouwer en vroeg of ik op zijn land mocht staan met mijn tentje [er zaten WEER vier adolescenten me te irriteren die pas weggingen toen de eigenaar zei dat ze moesten rotten]. Ik heb uiteindelijk heerlijk gekampeerd daar, tussen het suikerriet. Ik moest wel eerst met de agrarier converseren, die me van een meter bekeek toen ik mijn kamp opbouwde, maar ik zette mijn ergenis opzij, zei dat ik moe was waarop hij wegging en ik de avond voor mij had!.

... pitten in een irrigatiekanaal, nabij El Minya, Egypte

Maar uiteindelijk ben je toch weer teruggegaan naar de hoofdweg he?

Dat klopt ja. Het ging me veel te langzaam, en ik wilde eigenlijk gewoon opschieten, desnoods maar met een politie escorte .... dat er helemaal niet meer bleek te zijn!

Wat?...

Ja, maf he? Ik kon gewoon weer alleen fietsen!. Uiteindelijk reed ik zo Cairo binnen, meegevoerd door een enorme verkeersslang linea recta naar Midan Tahrir! (Tahrir square).

... Alwaar je hartelijk werd ontvangen/ gelyncht door revolutionairen!?.

huhuh, grappig hoor. Nee, geen demonstratie te zien. Nee, ik ging dwars door de mega drukke down town naar de Talat Harb [een drukke winkelstraat] waar ik in een [relatief] rustig zijstraatje in een Lokanda logeer.

Een Lokanda? Wat is dat nou weer?.

Een lokanda is een lokaal ranzig pension, die je overal in Egypte maar ook in de Sudan vind. De mijne hier in Cairo zit tjokvol met Aziaten (Japanners, Chinezen, Taiwanezen). Het is een naar verhouding rustige plek, precies op de hoek van twee straatjes: een straatje is een soort fruit soukh [marktje] en het in andere straatje/ steegje zit een waanzinnig gedecoreerd cafee waar je aan de waterpijp kan lurken, waar homies dominoo of Taula [back gammon] zitten te spelen en waar ik zelfs vrouwen heb gezien, Allah kan soms groot zijn!.

... soukh sorreyr [kleine markt], Cairo ..

Er zit in dat steegje een internetcafe, en de hele dag wordt muziek van Om Kalthoum gedraaid!.

Vet zo`n `aziatische` Lokanda!. Kun je aan je aziatische connectie werken!.

Zeg dat wel!. Ik heb kennisgemaakt met twee taiwanese Peki`s die ik heb kunnen overtuigen om van Aswan naar Cairo te gaan lopen, hahahahahah!. Ik ben benieuwd of het ze gaat lukken!. En een Japanse zestiger die twintig jaar geleden van India, door Pakistan, Iran naar Turkije is gefietst!. Inspirerend!. Misschien ga ik dat ook doen, waarom niet?. Turkije zal een tweesprong voor me zijn: 1. naar de `vrije ` wereld, of 2. naar het verre Oosten, Azie!.

Jaja, eerst zien dan geloven!. Dus als ik het goed begrijp zit je de hele dag in je `grot`/ prive- stads- oase?.

Mmmm, dat is niet helemaal waar. Zo`n megastad met zoveel mensen, verkeer, kabaal staat me tegen, maar ik heb heus wel wat gezien van de stad hoor!. Ik was in het `koptische` Cairo [de Kopten waren zo`n beetje de eerste christenen] ...

 

 ... de `hanging church`, Coptic Cairo met daarin: ....

 ... een engel, pyramides, griekse en arabische tekst! Wahnsinn! [hanging church, Coptic Cairo]

 ... een fresco [c.a. jaar 68] van Santiago [!]  die op Kill Bill`achtige wijze armen en benen afchopt, coptic cairo

 ... fresco van aartsengel Michael [c.a. jaar 18], coptic cairo

 ... fresco [c.a. jaar 68] met arabische en griekse teksten, coptic cairo

... en het Islamitische historische deel van Cairo.

Maar ik vind ze een beetje knullig met hun erfgoed omgaan: elke vierkante meter lijkt hier te worden benut om een enorme flat neer te zetten, ook in het historische deel van de stad.

.... stadsmuur, old Cairo

Ook wordt ik door deze gedoemde stad gedreven door de noodzaak te verkennen hoe ik hier in vredesnaam toch uitkom?!. Geen eenvoudige zaak!. Het is zo freaking druk, een dergelijke waanzinnige avenue wordt plotseling eenrichtingsweg of lijkt te eindigen in een of andere ranzige wijk!.

Maar ook de noodzaak voor fietsspullen [een goeie pomp, nieuwe buitenbanden `proudly produced in the republic of Bangladesh`] drijven me door deze gedoemde stad.

... C&A in Cairo [op straat]!

Welke richting ga je nu uit? Noordelijk naar Alexandrie, of direkt naar Suez en de Sinai in?.

Ja, ik denk wel dat ik die route ga volgen ja. En van Alexandrie een stukkie de middellandse zee volgen, vervolgens bij het suezkanaal naar beneden naar Suez, en dan de Sinai in!. Ik ben er nog niet uit of ik vervolgens de `lange route` pak (dus de rode zee volgen), of wat direkter ga [straight naar Eilat Israel, of over het St. Catherine Monastery, langs de berg waarvan gelovige homies van twee religies [de gristenen en de Joden] geloven dat Moses de 10 geboden van God kreeg ...

... Als je de desert road naar Alex volgt kom je langs Giza [de pyramiden!] ....

Jawohl!. Lijkt me vet, zou suf zijn dat te laten liggen!.

... de pyramiden van Giza, Cairo

Bueno pues hermano, q. disfrutes en houd me op de hoogte!.

vale!.