gebergte rond Maroua, 'l'extrème nord' du cameroen
donderdag, december 29, 2011
maandag, december 12, 2011
zaterdag, december 03, 2011
Saludo de... Niamey!
... vette skyscraper naast krotjes (Niamey, Niger)/
 |  |
Fiets etappes Niger
|
In Hombori werd ik vastgehouden door militairen omdat hier 2 dagen eerder 2 fransen waren ontvoerd uit hun hotel door naar men denkt het AQMI (Al Qaeda de Maghreb Islamique). Ik zei dat ik wist wat er gebeurd was - ze bleven aandringen dat ik zou omkeren en terug zou gaan naar het veiligere Mopti, Bamako- dat het een vrij land is; en dat het een risico was dat ikzelf zou nemen. Ondertussen moest ik wachten op de chef, die nadat hij gearriveerd was permissie voor mij aan zijn chef moest vragen. Ik heb de rest van de dag daar maar banden geplakt en mijn tent op hun terrein opgezet.
... berg je als de volksrepubliek tegen je is! (de band was chinees) /
Enfin, uiteindelijk mocht ik door, maar pas de volgende dag. En OOK de volgende dag werd ik nog vastgehouden. tot 11.00 Ik werd toen echt pissig, ook omdat ze geen reden gaven. Uiteindelijk bleek het om 2 franse tv-ploegen (TF1 en ORT) te gaan die ter plaatse een reportage maakten en die mij persé moesten intervieuwen.
In Douenza was ik in een auberge met een nederlands koppel, een zuid-afrikaanse en een zweedse motorrijder die uiteindelijk bijna allen de volgende dag in Timboektoe ontvoerd zijn (behalve de nederlandse vrouw, die kon zich verborgen houden in de tent op het dak van haar 4WD, een duitser die weigerde mee te gaan is ter plekke doodgeschoten).
Dit alles gebeurde op klaarlichte dag; om 16.00, in het midden-, centrum van Timboektoe, wat heel vreemd is en wat niet duidt op een actie van de AQMI (de timboektoe actie is nog steeds niet door haar opgeëisd, de hombori-actie wel) die haar operaties goed voorbereidt, en waarbij zeer zelden doden vallen. Het vermoeden rijst dus dat een andere groep was, mogelijk figuren die de touristen aan AQMI willen uitleveren voor het losgeld, en in paniek raakten toen die duitser weigerde mee te gaan (hij weigerde in de auto te stappen).
Met dat gezelschap heb ik in Douenza nog de hele avond gepraat, die nederlander -hij is machinist bij de NS- heeft nog wat van die olie in mijn fietsas gespoten omdat het zo kraakte.
Ikzelf heb er 5 dagen over gedaan om van Douenza naar Gao te komen, door die klappende buitenbanden, door die militairen die me bij Dombori vasthielden, en tenslotte 50 km voor Gao werd ik van de weg geplukt door gendarmerie dat er uitzag als libische rebellen: een grauw pick-up'je; vol met touareg'achtige gasten met tulbanden en kalashnikovs en matrassen (?). De commandant was heel vriendelijk en legde me uit dat de gouverneur van timboektoe had bevolen niet langer meer verkeer van 'toebaboe's' (blanken) toe te staan gewoon omdat het te riskant geworden was. Mij zouden ze naar Gao brengen, wat ze ook deden nadat allerlei spulletjes van die gasten buiten het pick-upje werd gehangen om plaats voor mijn fiets+rotzooi te maken.
Ik werd direkt naar de legerbasis gereden en naar de kolonel himself gebracht die heel vriendelijk tegen me was en me eigenlijk een update gaf van wat er gebeurd was. Hij sprak goed engels, en ik mocht boodschapjes doen in Gao; maar niet alleen: er ging een chauffeur + gewapend escorte mee. Ik heb spullen zoals brood, jam, en eieren gekocht en drie solide uitziende iraanse banden die het hopelijk insj-allah langer dan 100 km gaan houden.
Ik vroeg hoe de weg Gao-Nigergrens was, en die bleek roodgloeiend, de kolonel wilde me best een escorte geven, maar helaas was er niet genoeg rijdend materieel, dus ik werd om 03.00 in de morgen op de bus gezet, samen met een franse en togolese non (+ escorte van 4 militairen met kalashnikovs). Tot die tijd kreeg ik een lokaal op de legerbasis waar ik aan mijn fiets mocht prutsen en mocht chillen (tot 03.00 dacht ik).
Ik had mijn hele fiets uit elkaar gehaald; moest ik plotseling mee (om 21.00: bevel van de kolonel). Ik was behoorlijk pissig, want ik was lang niet klaar, en moest opschieten, dus fiets in elkaar, bagage opladen, en de hele shit op de rebellenpick-up, om 300 mt te rijden waar alles er weer af moest op een plek waar een groep gendarmerie in de berm onder een pica-boom verscholen lag. Ik moest daar ook blijven tot 03.00, kreeg een stoel, de groeten en het pick-upje wat me had gebracht peerde hem weer.
Ik heb niet geslapen: onder een magnifieke sterrehemel, om een houtskoolvuurtje waar een gendarme de hele nacht thee zat te zetten en me die aanbood hebben we de hele nacht gekletst. Het was eigenlijk wel gezellig, de kolonel kwam er even later ook bij, met bier(!) en we hebben het over de situatie gehad (in het engels). Volgens hem is het niet zozeer de AQMI maar een Touareg rebel die verantwoordelijk is voor de optvoeringen in timboektoe.
Die busreis was ook nog een hele happening: de bus kwam eraan: gendarmes die naar de weg rennen (er was geen versperring op de weg, maar meer een verrassingspatrouille zeg maar), en met het wapen in de aanslag de bus stoppen.
De chauffeur: een bolle Moor in een chinees-plastic'achtig-paars-nepbrokaat kleed die gefouilleerd wordt en ontsteld kijkt als ik met fiets en al aankom + mijn rotzooi op straat uitstal. 'Onmogelijk, er is helemaal geen plaats voor mij en mijn sjit!'. Een lid van mijn escorte bijt hem toe: 'orders van de kolonel! Je dois escorter le blanc (dat ben ik dus) et 2 soeurs!'.
Uiteindelijk hoefde ik alleen maar mijn voorwiel eruit te halen, en werd mijn fiets en zooi in de bus zelf getakeld (het bagageruim was vol). Achter, naast en voor mij een gendarme met kalashnikov, ik voelde me die nacht enorm belangrijk haha. Het escorte ging er bij de grens uit, ik bleek een betaald kaartje (+ 10.000 CFA, gekregen van de kolonel!) tot Niamey te hebben en ben maar blijven zitten, het is beter dat soort regio's zo snel mogelijk achter je te laten.
Het werd licht, een enorme droge omgeving, de grens over, haast om de scheet stopt die bus of om mensen uit te laten, douane spullen te laten doorzoeken, of mensen in te laten. Uiteindelijk deden we 10 uur over 400 km, waanzinnig gewoon!.
Hier in Niamey sta ik op een camping iet wat buiten de stad, ik heb vandaag enorm uitgeslapen, en mijn tent onder een soort parasol gezet. Je kan een douche nemen, er is een restaurantje, eigenlijk alles wat ik nodig heb. Ik moet mijn visum verlengen, want ik heb nog 6 dagen voor Niger, maar heb meer nodig om Nigeria te bereiken. Ik heb eigenlijk nog nauwelijks wat van Niamey gezien; maar het is allemaal gemoedelijk, groen, schaduwrijke bomen, want je zit aan de rivier de Niger. Het is nu donker, ik ga denk ik nog een beetje lopen, naar het centrum en dan weer terug.
Niamey, 03-12-2012
Zojuist mijn visum verlengd met 30 dagen. In dit soort landen is het gewoon het beste dit soort dingen op orde te hebben al ben ik hoogstens nog 5 dagen in dit land. Wel jammer, want ik ga er doorheen, maar zie eigenlijk niet zoveel, Agadez-een woestijnstad- dat zo'n 900 km naar het noorden ligt moet de moeite waart zijn, maar is ook weer een risico omdat het AQMI daar ook zit.
Daarentegen is mijn manier van reizen toch een zeer intensieve waarmee je goed in contact met de locals komt en een goede indruk van het land krijgt. Op de weg naar Gao zag ik nomadendorpjes die je vanuit een bus bijvoorbeeld niet eens zou opmerken (door de lemen schutkleur)
Een waalse die ik bij het visumverlengen sprak zei ook dat het noorden van Nigeria nogal link is, tja, ik ben ook daar niet zo lang, maar ga me in ieder geval goed inlichten, en verleg e.v.t. mijn route of vraag een militair escorte, werkt ook prima.
Ik ga morgen weer verder insj-allah, heb er zin in! Het is hier heerlijk droog heet, je zweet nauwelijks, en ze laten je hier ook met rust, heel prettig.
Abonneren op:
Posts (Atom)
