Saludo de ... بوجدور (Boujdour)!

Boujdour, haven

Ik zit nu in Boujdour, midden in de westsahara. Overal stof, ook hier in dit internethok moet je het stof van het toetsenbord kloppen. Het is mij een raadsel waarom je hier uberhaupt een stad zou bouwen aangezien er niks is dan: een hoofdstraat, wat cafe's waar je een cafe -nos-nos- kebira kan drinken en wat bunker-achtige huisjes.

vissersboten, port du Boujdour

Gisteren (14/07/2011) was ik precies een jaar onderweg!. Wahnsinn!. Ook was het gisteren dag 1 op de fiets: van Laayoune naar Boujdour, 195 km, waar ik lopend zo'n 5 dagen over doe. De weg is een lange streep door een zandbak, vlak, net nederland maar i.p.v. koeien zie je kamelen, zelfs op de weg!. De beestjes hebben overal lak aan, zelfs aan luid toeterend carga larga (vrachtwagens).

 mijn vette fiets + equipment

Je kan hier onderweg niet echt pauzeren, want er staat een snoeiharde wind, en met dat fijnzand wordt je heerlijk (maar niet heus) gezandstraald. Gelukkig bewijst die Farouel Azraq (= Touareg tulband) me een goede dienst.

 Farouel Azraq!

1 keer zag ik een soort krot in aanbouw waar ik mooi beschut een cake'je kon eten, en een sigaretje kon roken. Er bleek een Saharaoui (oorspronkelijke bewoner van de sahara) en een marrokkaanse jongen in te zitten!. Ze dreven een soort handeltje in zout (er vlak naast was een zoutmeer). Ik werd uitgenodigd voor een kop thee, en heb wat met ze gebabbeld. Reuzegezellig, die Saharaoui had 2 keer geprobeerd in een patera (rubber boot) de canarische eilanden te bereiken, 1 keer zat hij zelfs 5 dagen op zee, maar beide keren werd hij opgepakt en teruggestuurd, best sneu eigenlijk.

Standbeeld van een dankbare Saharaoui + marrokkaanse vlag die WEL blij is met marrokko! (Boujdour)

Opschrift van bovenstaand standbeeld. Geen idee wat het betekent maar huiswerk voor mij haha

Hij was niet zo positief over marrokko en de marrokkaanse bezetting en dweepte nogal met spanje (hij sprak ook een beetje spaans). Volgens hem moet je hier echt uitkijken met wat je zegt, al vind ik dat je niet echt veel merkt van repressie.

Gisteren zag ik wel een demonstratie'tje in Boujdour maar er staat dan een politiebusje bij, en er staan wat militairen om heen. 'Militairen ' is trouwens een groot woord, het zijn vaak besnorde 40'ers in groen met een buikje, die vaak op een ranzig BTM brommertje door de straten snorren, in het cafe hangen of onder een boom zitten. Niet echt stoere commando's dus.

.

bunkertje, net buiten Laayoune

Tijdens het fietsen zag ik wel sporen van de marrokkaanse berm (http://nl.wikipedia.org/wiki/Marokkaanse_muur): een bunkertje, onderdeel van een heel systeem van bunkertjes van noord naar zuid dwars door de hele west sahara gebouwd om Polisario buiten te houden, net buiten Laayoune.

de marrokkaanse 'berm' (bron: wikipedia). Klik voor vergroten.

Het fietsen gaat echt als een speer: ik heb die wind in mijn rug, dus het is af en toe een beetje aanzetten en de wind de rest laten doen. Vlak terrein, een snoeiharde wind in je rug, en een temperatuur de hele dag van zo'n 25 graden (!), ideale omstandigheden. Zo makkelijk heb ik het nog nooit gehad. Ik vind het fietsen veel makkelijker dan lopen met een rugzak, geen vergelijk. Maar voor dit soort omstandigheden (lange rechte stukken zonder iets) is een fiets gewoon ideaal.

de west sahara; ongeveer vanaf Laayoune naar Nouhadhibou (Mauritanië). Die stippellijn rechts is het gebied wat Polisario 'beheert'.

vragen, afstanden opmeten en (vissers) dorpjes opschrijven die niet op de kaart staan

Gisteren aan het eind van de dag had ik alleen wel pijn in mijn knieën en benen, omdat ik nog moet wennen aan het fietsen (heel andere spieren worden nu belast in vergelijking met het lopen).. en zadelpijn... aber Mann muss leiden auf diesem Weg haha.

 

de weg naar Dakhla: etappe voor morgen, slechts  345 kms! (zucht)