.... Tetouan, le madinah (ville)
Après deux mois je suis en route de nouveau... Après avoir étudié Arabe deux mois à Algeciras. Je connais maintenant l'alphabet arabe et je peux lire des textes arabes simples plus ou moins même si je ne sais pas le sens de beaucoup de mots. Au Maroc plupart des textes, des panneaux routiers sont indiqués en Français et en Arabe ce qu'est très utile.
... Ooievaar boven vette hoefijzervormen
Vandaag is het de derde dag dat ik in Marokko zit. Van Algeciras naar Ceuta/ Sebta heb ik de boot gepakt. Sebta is een stukje Afrika dat Spanje bezet houdt, zoals Engeland Gibraltar bezet houdt. Ik moet helemaal weer van nul beginnen voor wat betreft het lopen, ik heb voor de eerste keer in mijn pelgrimsbestaan gigantische blaren onder mijn voeten (snik). De etappes die ik loop zijn beschamend klein; respectievelijk 25, 12 en 10 km. Ook heb ik wat op de post gegooid (mijn dierbare gitaar snik) bij elkaar vier kg minder, dus das wel mooi.
Het is echt wennen, om niet te zeggen een kleine shock voor mij in Marokko te zijn. Volgepropte bussen, prachtige stranden, maar allemaal wat viezig, chaotischer dan Spanje. Hoofddoekjes overal, heel veel jongetjes, alsof de meisjes een beetje weggestopt zijn. Ook is het nieuw voor me in een land te zijn waarvan ik de taal niet ken (al kan ik het wel lezen).
Ik wordt de hele tijd aangestaard; toegeroepen of aangesproken, ik heb potdomme nog nooit zoveel aandacht gehad!(ik zie er misschien ook een beetje vreemd/ schurkachtig uit, met een baard, een stok, en zo`n rugzak).
... ik als schurk
Het is af en toe wel wat vermoeiend, maar ze bedoelen het goed, zijn nieuwsgierig. Daarom, blijf ik ook beleefd, leg mijn hand links (op mijn hart--wat een teken is dat je met goed volk praat geloof ik) als ik zeg dat ik nu graag even alleen over de boulevard wil lopen.
Op mijn beurt staar ik terug!. Er is zoveel te zien: kamelen, vrouwen in prachtige gewaden (die helaas hun weelderige vormen verbloemen ), vrouwen in een burqa, al die spullen die te koop worden aangeboden...
Vooral die volgepropte bussen/ collectivos vind ik fascinerend. Als ik dat dan bekijk dan zwaaien een paar gasten naar me, dat is wel grappig. Het doet me nog het meest aan Colombia, Peru denken waar je ook van die volgepropte collectivos had.
... Kamelen op een voetbalveld. (er waren ook nog twee copulerende kamelen verderop maar ik geneerde me een beetje om die ook te fotograferen)
Gisteren was ik in Martil, in de Madinah overal mensen op straat, één grote markt, en écht veel mensen!. Het leek het carnaval in Willemstad (N.A.) wel. Ik belandde in een wijk zonder bestrating, kleine donkere stalletjes waar mensen hun handeltje hadden, een kerel die fietsjes zat te repareren, een enorme plas water, stank, net de middeleeuwen!. In het centrum een prachtige moskee die veel leek op die van Sevilla.
Ik ben nu een klein stukkie verder gelopen en zit in een hostal pal aan de plaza. Met de eigenaar die drie keer is gedeporteerd uit Nederland kan ik gewoon Nederlands spreken (maar ik spreek de hele tijd Frans met hem, dat gaat wat vloeiender). Die gasten hier zijn sowieso taalgevoelig, kennen vaak meerdere talen (een beetje). Heel anders dan Spanje.
Ik volg de kustlijn naar het oosten, richting Algerije. Overal wordt driftig gebouwd, allemaal hotels, resorts, alsof men een beetje jaloers zijn op de Algarve, of de Costa del sol. Maar toeristen zie je niet, ja wel van die bejaarde Fransen in hun enorme campers, maar die staan op een camping en niet in zo`n hotel. Ik wil tot Al Hoceima gaan, en dan zuidelijk afzakken.
Het is voorjaar en dat is te merken. Vandaag was het dertig graden (!) (in de zon dat wel).
De entree in het oude stadsgedeelte van Tetouan is indrukwekkend door allemaal nauwe steegjes, een soort Soukh, waarna je uitkomt op de plaza (waar niemand op mag komen omdat het toebehoort aan het koninklijk paleis van koning Mo. V)
Wel typisch want als je iets verder loopt (in mijn geval strompelen want ik loop op enorme blaren) sterft het weer van de mensen (uit betrouwbare bron vernam ik dat dat Berbers van de bergen zijn die hun waren kwamen aanbieden-- die bron was een jongen die graag voor het bescheiden bedrag van 50 Dirham mijn gids wilde zijn). Of de man met twee tanden die me aanspreekt en ook een beetje Nederlands kan, het is allemaal goed bedoelt, maar af en toe een beetje vervelend.
Deze homes hierboven kwam ik in Algeciras, een superpelgrim. Hij is van plan om vier jaar weg te blijven: Roman aus der Schweiz!. Hieronder was een wolkbreuk boven Algeciras, vette paniek!. Het kwam zelfs mijn hostal binnen. Toen ik erdoor heen waadde hoorde ik overal smartelijke kreten en geween. Zelfs de zigeuner die me steeds hasjiesj probeerde aan te smeren was ontdaan omdat zijn schoenen nat waren!.
... Een ondergelopen wijkje (Algeciras)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten