Ik zit nu in el hoceima, na 10 dagen sjouwen door het rif. Ik kom hier allemaal marrokkanen tegen die nederlands kunnen; echt lachuh. Ik hou nu een rustdag, want opeens weer lopen na 2 mnd niets doen hakt er wel in; ook omdat ik grote etappes moet maken (ik probeer hier van dorp tot dorp te lopen)
Het arabisch gaat redelijk; ik snap nu het alfabet, en kan de teksten lezen; al weet ik nog veel woorden niet, en verloopt de communicatie vooral in de kleine dorpjes moeizaam. Ik kan in ieder geval een koffie en een brood met ei in het arabisch bestellen haha (en tot 10 tellen!)/
kust, net na Tetouan
blauwe pijl! (Oued Louw)
Mesdzjid (Oued Lauw)
Het is hier een andere wereld, hier leer ik dat een warme douche, een normale plee (geen poepgat!), een verharde weg en straatverlichting pure luxe zijn. Als je hier een douche wil nemen moet je naar zon kamertje waar een poepdoos is; zoals in egypte, en daar staat dan een emmertje wat je moet vullen met water en over je heen moet gooien. Ze hebben hier wel stromend water dat wel, al zie ik berbers met ezeltjes water uit de *Oued* (soort riviertje) halen.
Ik zat vanaf Tetouan eigenlijk voortdurend op een weg in een constructie (veel stof!) pal aan zee, aan de rand van het rifgebergte (al ging het op een gegeven moment wel de bergen in). Vanaf El Jebha werd de weg gelukkig beter, ze zijn er ook enorm trots op.
Ze zijn heel vriendelijk hier; ik vind het alleen jammer dat ze hun vrouwen en meisjes wegstoppen. Elk cafe zit vol met kiffende mannen (ze roken een soort wiet in zon pijp), jongetjes. Alleen gisteren was anders, vlak voor el hoceima kwamen veel berbervrouwen bonen naar de weg brengen om te verkopen.
spectaculaire camino, Bo Hakhmed
kust, rif
Bou el Achmed
Berbervrouw en kind
camino
rif
rif, voor el Jebha
rif, voor el Jebha
pauze..
El Jebha
Af en toe denk je : "Wat een armoedig gedoe!". Maar als ik dan uitrust in zon cafe met allemaal mannen zie ik wel een enorm tv scherm waar OF Al Jazeera aan is, OF ze naar een arabische ondertitelde Bollywoodfilm (!) zitten te kijken.
Ook heeft elk krot hier een schotel op het dak; over krotten gesproken; ik vind dat nog reuze mee vallen, want het zijn allemaat stenen huisjes wat ik zie, wat toch aangeeft dat de bewoner redelijk welvarend moet zijn. Ook lopen ze er hier verzorgd bij, schone kleren aan, en de jongetjes (ik heb ze in gedachte "prinsjes" gedoopt) hebben vaak een vet mobieltje met de laatste arabische hit luid aanstaan. Ik zit aan de rand van het Rif, en heb natuurlijk nog maar heel weinig gezien;misschien dat het meer berginwaarts anders is.
Ik kwam na El Jebbha na 45 km sjouwen in een soort gehucht aan, waarbij ik min of meer naast het cafe m"n tent opsloeg en de champions leage wedstrijd Real- Tottenham Hotspur (gezamelijk met de rest van het mannelijk deel van het dorp inclusief spelletjes-spelende-jongetjes) kon kijken.
Ik kampeer eigenlijk de hele tijd hier. Geen enkel probleem. In Bou El Achmed raakte ik met een jongen aan de praat, -hij kon Spaans- die me aan het eind van de avond me een rustig stukkie van het dorp vlakbij het strand wees waar ik kon kamperen. Hij wist veel af van de geschiedenis van het Rif, wel interessant eigenlijk: in de jaren "20 moesten de Berbers aanvallen van 2 mogendheden weerstaan: Spanje en Frankrijk. Spanje zette op gegeven moment zelfs (duits) gifgas in tegen de Berbers wat de Berbergeneraal Tariq El Khattabi meteen deed besluiten de wapens neer te leggen. Hij is weggevoerd in ballingschap naar Egypte waar hij ook is overleden. Franco deed hier nog dienst in het spaanse leger.
straatje, el jebha
De ontmoetingen hier zijn heel wisselend. De volwassenen zijn heel vriendelijk, een keer kwam ik uitgeput aan in een "tienda", zonder dat ik iets hoefde te zeggen kreeg ik gelijk zoete rokerige thee, en Xoebs (brood) met ei in mijn handen gedrukt en mocht ik op het bed van de eigenaar zitten die er ook sliep. Wederom weer: het zijn vooral de armeren die weten te delen; ik hoefde niks te betalen.
Of echt in de middle of nowhere een groep kinderen (allemaal meisjes met prachtige gekleurde hoofddoekjes + 1 bedelend jongetje) die me eenvoudig niet door lieten lopen en me (in het in arabisch) de oren van mijn hoofd kwetterden, net 2e klassers haha. Je moet gewoon de tijd nemen, wat met ze kletsen; met ze geinen ze vroegen wat onder mijn vette blauwe poncho zat (het regende), ik zei voor de gein "2 babytjes", wat ze niet wilden geloven!.
Soms is het wat onaangenamer: een troep jongetjes + honden die zich tegen me keren, de jongetjes die stenen naar me gooien (al gebied de eerlijkheid me te zeggen dat ik was begonnen een steen naar een hond te gooien die al te dichtbij kwam).
parc national d" al hoceima
omgeving El Hoceima, haast iedereen heeft een schotel op het dak!
omgeving El Hoceima
baai van El Hoceima
Nu zit ik in El Hoceima, in het hostal kan ik nederlands praten met de eigenaar. Is wel geinig, heel veel van de eerste generatie marrokkanen in nederland komt hier vandaan, en natuurlijk; Ibi Affelay!!.
Ik hou een rustdag, morgen ga ik een stukkie terug door dat natuurpark naar Torres de Alcala, en dan zak ik naar het centrum van de Hasjisproductie: Ketama!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten